Hayat Dersi..

Hayatla ilgili öğrendiğim en önemli ders, ne olursa olsun birinin kalbini kırmamak gerektiği...
Hani "Ah almak" derler ya.. İşte onu almayın.. Çünkü hiç bir şekilde, cevapsız kalmıyor..

Bunu en net, siz de anlattığım son olayda gördüm...
Beni bu kadar üzen ve değersiz hissettiren adam, bir süredir twitter'da aşk acısı ve terkedilmişlik soslu şeyler paylaşıyor..
Yani tam olarak beni nereden kırdıysa, oradan kırılıyor.. Kırılmak ne kelime, parça parça ediliyor..
Dilimin ucuna kadar gelip de "o kadar da abartmayayım, ne kadar üzüldüğümü de görmesin bi zahmet" dediğim herşeyi yazıyor..
Teknoloji yeterince ilerlemiş olsa, ekrandan gözyaşları akacak, o derece...

Buna bir yandan üzülüyorum...
Üzülmemin ilk sebebi, sanırım hala ona kıyamıyor olmam..
İkinci sebebi ise; bu kadar sevmek ve üzülmek için, benden başkasını seçmiş olması.. Yani; madem birini bu kadar sevebilecek potansiyelin vardı, beni seveydin... Allahın salağı!

Bir yandan da seviniyorum, ne yalan söyleyeyim... Beter olsun! Sadece benim değil, benimle birlikteyken umut verdiği her kadının da ahını aldı neticede.. Bazı kötülükler de karşılıksız kalmasın yani :)

Bu yeni farkındalığımla da, kendi geçmişime bakıyorum.. Acaba diyorum, bunca zamandı kırdığım kalplerin bedelini mi ödüyorum ben de?
Gençken (:p) biraz hızlı olduğum doğrudur.. Bilerek yapmasam da, birilerini üzdüğüm de doğrudur.. Demek ki diyorum, ben de bedel ödemişim... Bunca mutsuzluğun ve kahredici anının başka gerekçesi olamaz yani :D

Ama geçmişte kaldı anacım... Herşey geçmişte kaldı.. Bundan sonra; kimseyi üzmek, kalbini kırmak yok.. Bir kalp, kolay onarılmıyor; öğrendim..

Velhasıl kelam; hazır yeni bir yıl da gelmek üzereyken, bununla ilgili bir takım kararlar almanın tam vaktidir...

Alırsam, paylaşırım :D